در این مقاله، مطالعه بر روی یک تامین کننده و تعدادی خریدار به همراه چند کالای مختلف جهت سفارش در نظر گرفته شده است. مساله ای که در این مقاله به آن توجه شده است فسادپذیر بودن محصولات با طول عمر ثابت و داشتن تاریخ انقضا می باشد. در ضمن طول دوره برنامه ریزی به صورت یک متغیر در مساله محاسبه می شود. مساله از دو دیدگاه مختلف بررسی شده است: بازپرسازی توام و برنامه ریزی مشارکتی. از دید بازپرسازی توام مدل ارایه شده در اساس قرار گرفته است. برای حالتی که عمر محصول از طول دوره کمتر می باشد هزینه ای برای کمبود ناشی از فاسد شدن محصول در نظر گرفته شده است.از دید برنامه ریزی مشارکتی، به بررسی هزینه های حمل و نقل تامین کننده و هزینه های عدم تحویل به موقع (نگهداری و کمبود) خریداران به طور همزمان در یک شبکه زنجیره تامین، پرداخته می شود مساله بصورت تک دوره ای و چند دوره ای برنامه ریزی می شود (تفاوت کمی بین مدل تک دوره ای وچند دوره ای وجود دارد). هدف آنست که ببینیم در صورتی که محصول دارای تاریخ انقضا باشد، آیا این مساله تاثیری روی طول دوره های برنامه ریزی دارد و با توجه به هزینه های مختلف خود مدل مقداردهی به طول دوره را بر عهده بگیرد. و در ضمن در حالتی که کالا فساد پذیر است، به چه میزان از هر کالا و در چه زمانی سفارش داده می شود. سعی شده فرضیات هر دو دسته از مدلها به هم نزدیک باشد. مثلا در هر دو تقاضا و هزینه ها بر واحد زمان در نظر گرفته شده است.

هدف اصلی این مطالعه مقایسه اقتصادی تناوب های پایدار زراعی و ریسک حاصل از استفاده کشاورزان از آنها بود. برای تعیین و مقایسه این تناوب ها، از مدل برنامه ریزی توام با مخاطره تارگت موتاد استفاده شد. داده های مورد نیاز از بهره برداران کشاورزی شهرستان داراب، سازمان جهاد کشاورزی استان فارس و همچنین آمارنامه های کشاورزی جمع آوری شد. نتایج مطالعه نشان داد که، میزان ریسک موجود در تناوب های مختلف زراعی با یکدیگر متفاوت است. در این رابطه، رعایت تناوب ذرت- گندم- ذرت- گندم- آیش دارای حداقل ریسک در منطقه مورد مطالعه است. مقایسه نتایج الگوهای تخمینی با وضعیت فعلی کشاورزان نشان داد که، فاصله نسبتا زیادی بین الگوی کشت کشاورزان و الگوهای بهینه با و بدون تناوب وجود دارد. نتایج الگوهای تارگت موتاد، در مقایسه با الگوهای برنامه ریزی خطی، در سناریوی با و بدون تناوب نشان داد که برنامه های بهینه حاصل از استفاده از تارگت موتاد، در بالاترین سطح از ریسک، نزدیک به الگوی بهینه خطی آن است.

در تعیین مجموعه کارا- ریسک (Risk- Efficinent)، انتخاب و تعیین سطح بازده برنامه به صورت درونزا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا، در این مطالعه با استفاده از روش برنامه ریزی چند هدفه؛ مدل موتاد هدف در قالب دو الگوی میانگین انحرافات مطلق جزیی و تحلیل پارامتریک حداکثر- حداقل (Maximin) برای تعیین درونزای برنامه بازده هدف تبیین شد. برای تعیین مجموعه استراتژی های غالب برای زارعین مورد مطالعه، ابتدا ماتریس بازده ها از حداکثر کردن اهداف مدل شامل حداکثر کردن بازده انتظاری، حداکثر کردن کمترین بازده سالانه و حداقل کردن احتمال سقوط بازده از یک سطح بحرانی یا نامطلوب تخمین زده شد. سپس، با استفاده از تکنیک بر آورد مجموعه غالب (Non- Inferior set estimation) مرزهای بالا و پایین مجموعه استراتژی های غالب تعیین گردید. نتایج حاصل از حداکثر نمودن الگوی حداکثر- حداقل نشان داد که حداقل و حداکثر بازده به ترتیب 270252 و 217753 هزار ریال است. افزون بر آن، با استفاده از سطوح مختلف تابع هدف، زیر مجموعه ای از استراتژی های غالب تعیین گردید. نتایج حاصل از مقایسه الگوی کشت فعلی زارعین با الگوهای زراعی پیشنهاد شده به وسیله الگو نشان داد که سطوح زیر کشت فعلی محصولات مختلف زارعین به استثنای چغندر قند تقریبا در دامنه ای است که به وسیله الگو تعیین شده است. افزون بر آن، نتایج نشان داد که الگوی کشت فعلی زارعین می تواند یکی از استراتژی های غالب باشد. با توجه به اهمیت آب و کمبود شدید آن در منطقه مورد مطالعه، بازده متوسط آب در الگوی کشت فعلی زارعین با بازده متوسط آب در مجموعه استراتژی های غالبی که مرز بالا و پایین کلیه استراتژی های غالب را تشکیل می دهند، مقایسه گردید. نتایج نشان داد که زارعین بازده ای معادل 18.15 هزار ریال به ازای هر ساعت آب مصرفی به دست می آورند. با این حال، بازده متوسط آب در دامنه 19.1 و 30.2 هزار ریال در مجموعه استراتژی های غالب تغییر می کند که این امر نمایانگر آن است که زارعین می توانند از آب به نحو مناسب تری استفاده کنند. با توجه به نتایج به دست آمده، می توان گفت که تغییر الگوی کشت زارعین، جهت استفاده بهتر از منابع، امری کاملا پیچیده است و صرفا با اتخاذ سیاست های جامع نگر می توان به موفقیت هایی در این زمینه دست یافت.

در این مقاله مسائل برنامه ریزی خطی چند هدفه با ضرایب بازه ای در توابع هدف بررسی می شوند. با به کارگیری شاخص پذیرش، مفاهیم جواب های مختلفی متناظر با چنین مسائلی ارائه می گردد. به منظور دستیابی به چنین جواب هایی، روش حل جدیدی معرفی می شود. ویژگی هایی پیرامون جواب/جواب های حاصل از روش حل جدید نیز بیان می شود. برای نمونه، جواب بهینه یکتای حاصل از روش حل جدید، یک جواب A-کارای اکید مسئله برنامه ریزی خطی چندهدفه با ضرایب بازه ای در توابع هدف است. به منظور درک بهتر مفاهیم و روش حل ارائه شده، مثال هایی عددی نیز مورد بررسی قرار می گیرند.

مناطق آزاد از ابزارهای دولت ها برای تحقق راهبرد برونگرا در پارادایم جهانی شدن، از اصلیترین کانونهای توجه سرمایه گذاران محسوب میشود که از بدو تشکیل زمین مهمترین عامل در بین دیگر عوامل تولید مورد توجه می باشد و آنچه بعد از سپری شدن چندین دهه از تشکیل مناطق آزاد لازمه تغییر است تغییر رویکرد در برنامه ریزی در این نواحی لازم می باشد در پژوهش با رویکرد آینده نگاری به شناسایی مهمترین عوامل مؤثر، میزان و چگونگی تأثیرگذاری این عوامل بر یکدیگر و بر وضعیت آینده توسعه فضایی منطقه آزاد ارس می پردازد که در واقع زمینه تدوین سناریوها در مراحل بعدی و همچنین تدوین راهبردها، برنامه ریزی و سیاستگذاری برای رسیدن به سناریوهای مطلوب را فراهم میکند که از روش های دلفی و تحلیل اثرات متقاطع و نرم افزار میک مک به شناخت پیشران ها پرداخته است و از لحاظ روش توصیفی – تبینی و نتایج، کاربردی است در مرحله اول، 51 متغیر در قالب 4 عامل (اقتصادی، سیاسی و نهادی، اجتماعی و گردشگری و کالبدی و محیطی) ، شناسایی و از میان عوامل میزان تأثیرگذاری بر یکدیگر و بر آینده با روشهای مستقیم و غیرمستقیم، 13عامل کلیدی، جذب سرمایه، تحریم های بین المللی، توسعه دشت های کشاورزی و گلخانه ای، توسعه بخش صنعت، صادرات، قیمت زمین، توسعه شهری و روستایی، روابط دیپلماتیک با کشورهای حوزه قفقاز، رقابت منطقه ای با سایر مناطق آزاد، زیرساخت های گردشگری، رونق تجارت، تسهیل در واردات و مناقشه قره باغ و روند صلح، انتخاب، که بیشترین نقش را در توسعه فضایی آینده منطقه آزاد ارس، ایفا می نماید.

درمطالعه حاضر مدل برنامه ریزی آرمانی فازی (FGP) جهت تخصیص بهینه زمین های کشاورزی منطقه کشک سرای شهرستان مرند، استان آذربایجان شرقی مورد استفاده قرار گرفت. در مدل سازی، اهداف زارع شامل بهره برداری از کل زمین قابل کشت، منابع تولیدی، سطوح تولید محصولات مختلف و کل سود مورد انتظار به صورت فازی بیان شد. آرمان های مورد نظر در 16 سناریو در قالب تک هدفه، ترکیبی و الویت بندی تهیه و تدوین گردید. نتایج نشان داد که در مقایسه با وضع موجود، از بین سناریوهای تک هدفه و ترکیبی، سناریو حداقل کردن هزینه ها (سناریو 2)، بهترین سناریو است. در ساختار اولویت بندی، سناریوی 10 به ترتیب با اولویت حداکثرسازی سود، حداقل سازی هزینه ها، اهداف تولیدی با توجه به حداقل سازی هزینه ها و تحقق اهداف تولیدی و سناریوی 13 به ترتیب با اولویت حداکثرسازی سود، تحقق اهداف منابع تولیدی، حداقل سازی هزینه ها و تحقق اهداف تولیدی، کم ترین فاصله اقلیدسی را نشان داده و اهداف فازی مورد نظر را تامین کردند. افزون بر آن، در اکثر سناریوها گندم دیم و آبی و جو دیم بیش ترین و جو آبی کم ترین سطح زیر کشت را به خود اختصاص دادند. با توجه به این یافته ها، کشاورزان می توانند با تخصیص مجدد منابع، به اهداف مورد نظر خود بهتر دست یابند.